Dzień 7. Bettyhill - Durness

Z Bettyhill ruszam po południu, na dwie raty jestem w Tongue, tuż za groblą. Dalej zaczyna się droga A838 i mało kto tu jeździ, może co 10 minut jakiś samochód, wiec spokojnie maszeruję przed siebie i chłonę otaczającą mnie przestrzeń. Po około pół godziny zatrzymuje się większym autem szkocki robotnik drogowy, Dunkan, mówiący z mocnym północnym akcentem, zabiera mnie do samego Durness. Pyta się, gdzie dokładnie potrzebuję dojechać i podrzuca mnie pod pole namiotowe. To zachowanie jest tutaj typowe, dość często nadkładano dla mnie drogi lub wysadzano mnie w dogodniejszym miejscu, by dalej łatwiej łapać stopa :)
Durness wita mnie mocnym wiatrem i słońcem. Rozbicie namiotu nie jest takie proste jak ostatnio, wszystko fruwa (7 GBP pole namiotowe). Mimo, że jest to znane miejsce, nie robi na mnie wielkiego wrażenia, brak tu klimatu, przynajmniej w samej miejscowości. Chciałam zwiedzić jaskinię, Smoo Cave (4 GBP), ale już jest zamknięta, więc idę na spacer do pobliskiej wioski - Balnakeil i dalej szlakiem przez wydmy. Widoki są bajeczne, plaża ogromna, skąpana w wieczornym słońcu. Przedzieram się przez zasypaną drogę na wydmach, a wiatr sypie piaskiem w oczy. Planowałam dojść do końca cypla, ale jest już 9 wieczorem, a czeka mnie jeszcze droga powrotna, wracam więc na pole namiotowe. Mijam stado dzikich gęsi odpoczywających na polu.
Przez wiatr jest zimno, wiatr łopoce namiotem, północ i ciągle jasno... Czerwono-pomarańczowy zachód słońca kończy dzień.

Zdjęcia (17)

Komentarze (0)